Korfbal

Korfbal wordt op het veld en in de zaal gespeeld. Op het veld wordt op kunstgras en gras gespeeld. Volgens de regels is bij korfbal geen lichamelijk contact toegestaan maar in de praktijk komt dit veelvuldig voor. De vele sprongduels en draaibewegingen die tijdens het spel noodzakelijk zijn, vergroten de kans op sportblessures. De meest voorkomende blessures bij korfbal zijn enkel, knie- en duimblessures.

Enkel
De meest voorkomende blessure bij korfbal is de enkelverstuiking, ook wel distorsie, verzwikking of verdraaiing genoemd. In de meeste gevallen ontstaat de blessure bij een landing op de buitenzijde van de voet waarbij de voet te ver naar binnen draait. Aan de buitenkant van de voet kunnen kapsel, banden en zenuwweefsel beschadigen doordat er teveel rek op komt. Aan de binnenzijde kan er kraakbeen beschadigen doordat het teveel in elkaar gedrukt wordt. Afhankelijk van de ernst van de blessure zijn de weefsels aan de buitenzijde uitgerekt of gescheurd.

Deze beschadiging veroorzaakt een bloeding in de enkel. Vandaar dat de enkel dik, (na korte tijd) blauw en pijnlijk wordt. Het beschadigde weefsel geneest vanzelf net als een wond op de huid. Maar spieren en zenuwweefsel gaan niet vanzelf weer goed functioneren, deze moeten getraind worden. Dat kan met hele simpele balansoefeningen. Daarnaast moet de enkel beschermd worden om de kans op herhaling te voorkomen. Een Push Sports Enkelbrace is hier een goede oplossing.

Knie
De knie is een blessuregevoelig gewricht. Door een verdraaiing kan het kniegewricht beschadigen. Bij zo’n verdraaiing kunnen (kruis)banden en meniscusweefsel beschadigd raken. Letsel aan de meniscus kan zwelling veroorzaken en mogelijk kan de knie niet meer goed buigen en strekken. Ernstig letsel aan de kruisbanden veroorzaakt vaak een inwendige bloeding of vochtvorming. De knie voelt dan dik en warm aan, doet pijn en beweegt niet meer goed.

Bij een ernstige verdraaiing raken kruisbanden en de binnenste meniscus vaak tegelijkertijd beschadigd. Bij het vermoeden op letsel van de kruisbanden is het belangrijk om de juiste diagnose te laten stellen bij een sportarts en of sportfysiotherapeut.
Tijdens en na het herstel van een knieblessure kan het zinvol zijn om de knie (tijdens het sporten) te beschermen met een Push Sports Kniebrace.

Kniepees (of patellapees)
Tussen het scheenbeen (onderbeen) en de knieschijf zit de pees van de bovenbeenspier. Die pees houdt de knieschijf op zijn plaats. Deze ‘knieschijfpees’ kan geïrriteerd raken. De irritatie zit meestal op de plek waar de pees vastzit aan de onderrand van de knieschijf. Omdat deze blessure vaak ontstaat door springen, heet het een springersknie ofwel jumper's knee. Bij een jumper’s knee heb je vaak pijn aan de voorkant van de knie, tijdens of na het sporten. 

Ook op de aanhechting van de kniepees aan het onderbeen kunnen klachten ontstaan. Vaak zie je dit bij jonge sporters die in korte tijd flink gegroeid zijn. De botten nemen eerst in lengte toe waarna de spieren en pezen volgen. Veel jonge sporters gaan juist op de leeftijd wanneer ze flink groeien, eerder meer dan minder frequent sporten. Waardoor met name deze spieraanhechting overbelast kan raken. Een Push Sports Patellabrace kan in veel gevallen de pijnklachten verminderen.

Patella (=knieschijf)
De meest voorkomende knieblessure bij lopen is een irritatie van het gewrichtskraakbeen achter de knieschijf. Hierbij is sprake van niet goed te lokaliseren pijnklachten rondom en achter de knieschijf. De pijn ontstaat vooral tijdens of na het lopen. De knieën kunnen tijdens buigen en strekken 'kraken' en soms na een zware belasting (lopen!) dik worden.
Een diagnose kan door een sportfysiotherapeut en/of sportarts gesteld worden. Afhankelijk van de diagnose kunnen de juiste maatregelen genomen worden. Denk hier bij aan goede schoenen, spierversterkende oefeningen, rekoefeningen en voldoende herstel. Bij klachten kan het dragen van een Push Sports Patellabrace of een Push Sports Kniebrace helpen.

Duim
Een acute duimblessure ontstaat meestal als gevolg van verkeerde vangtechniek of het haken achter een medespeler. De duim klapt naar achteren. De verschijnselen zijn pijn, zwelling van de duimmuis en bewegingsbeperking rondom het duimgewricht. Het maken van bewegingen met de duim is bijzonder pijnlijk. Bij het oprekken van de duimband is er meestal forse pijn zonder duidelijke instabiliteit van dit gewricht. Bij een inscheuring neemt de pijn en zwelling toe en is er meer instabiliteit. Bij een totale bandafscheuring kan de pijn meevallen, omdat er geen spanning meer op de beschadigde band staat. De bewegingsmogelijkheid van de duim is dan sterk toegenomen. Met de juiste behandeling verdwijnen meestal de klachten vanzelf. Deze begint met enkele dagen rust. Vervolgens mag je op geleide van de pijn de duim rustig gaan bewegen. In deze fase en als je weer gaat sporten kan een Push Sports Duimbrace het gewricht beschermen tegen pijn, verergering en herhaling van deze blessure. Ter voorkoming van deze blessure kan verbetering van de vangtechniek helpen.